مقایسه تاثیر کوتاه مدت تزریق موضعی پلاسمای غنی از پلاکت(PRP) و خون اتولوگ در درمان اپی‌کندیلیت خارجی

  چکید ه   سابقه و هدف   برای درمان اپی‌کندیلیت خارجی، درمان‌های غیرجراحی متعددی وجود داردکه از میان این روش‌ها اخیراً استفاده از تزریق پلاسمای غنی از پلاکت ( PRP ) رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر کوتاه مدت تزریق پلاسمای غنی از پلاکت و خون اتولوگ در درمان اپی‌کندیلیت خارجی بود.   مواد و روش‌ها   در یک کارآزمایی بالینی، 45 بیمار مبتلا به اپی‌کندیلیت خارجی مزمن به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، هر دو گروه تحت درمان‌های بریس، استامینوفن و تمرین‌های ورزشی کششی و تقویت‌کننده اکستانسورهای مچ دست قرار گرفتند. گروه 1 علاوه براین درمان‌ها، تحت تزریق موضعی PRP و گروه 2 تحت تزریق خون اتولوگ قرار گرفتند. در دو گروه، عملکرد آرنج بیماران ، آستانه درد و مقیاس ارزیابی عملکرد آرنج پیش از انجام تزریق و سپس با فاصله 4 و 8 هفته پس از انجام تزریقات توسط آزمون‌های کای‌دو ، دقیق فیشر و 16 SPSS مقایسه شدند.   یافته‌ها   متغیرهای شدت درد، عملکرد آرنج و آستانه درد به دنبال فشار در هفته 4 پس ازتزریق در دو گروه بهبود معنادار داشت. تفاوت آماری معناداری بین متغیرهای دو گروه در هفته 4 نبود. در هفته 8 ، متغیرهای شدت درد و عملکرد آرنج تنها در گروه PRP بهبود معنادار داشت و در گروه خون اتولوگ، هیچ کدام از متغیرها در هفته 8 معنادار نبودند.   نتیجه گیری   تزریق خون اتولوگ و PRP هر دو در درمان مبتلایان به اپی‌کندیلیت خارجی مؤثرند. با این حال با توجه به کاهش درد و بهبود عملکرد آرنج، تزریق PRP در کوتاه مدت مؤثرتر و ارجح بر تزریق خون اتولوگ است.